H "Βόρεια Μακεδονία" καί το Αθηναϊκό παζάρι της ντροπής: Κόκκινες γραμμές σε ρόζ πουάν φόντο

Επανέρχεται το «Βόρεια Μακεδονία» στο προσκήνιο για την ονομασία της ΠΓΔΜ



Χρόνια πριν, στα μέσα της δεκαετίας του '80, ήμουν επισκέπτης στο σπίτι του Μανώλη και της Ράνιας στην Κρήτη. Καλοκαίρι, καθισμένοι στο μπαλκόνι, και νά'σου μας κολλάει σαν βεντούζα μια γύφτισα που πουλούσε τραπεζομάντηλα. Ένα από αυτά ξεχώριζε.
Αρχίζει το παζάρεμα:
"Έλα καλέ κυρία, καλό τραπεζομάντηλο, να το πάρεις! Τρία χιλιάρικα, μόνο γιά σένα! Τζάμπα είναι!"
Η Ράνια, τἰποτα.
"Καλέ κυρία, κοίτα το, τέτοιo τραπεζομάντηλο, που θα το δείς ξανά εσύ;"
Πάλι η Ράνια τίποτα...στήλη άλλατος.
"Καλέ κυρία, τέτοιo τραπεζομάντιλο, πόσο θα το βρείς σε μαγαζί; Kοίτα εδώ νταντέλα καλέ...άντε γιά σενα εγώ δυόμισυ χιλιάρικα καλέ, να, πάρτο, άντε!"
Της το έβαζε μπροστά της, της το άνοιγε, αλλα η Ράνια πάλι τίποτα:
"Οχι, δεν το θέλω!", της έλεγε που καί πού.

Περνούσε η ώρα καί η γύφτισα άρχισε να χάνει την υπομονή της. Η τιμή κατέβαινε σιγά σιγά,αλλά σταθερά, απο τις τρείς χιλιάδες έπεσε στις δυόμισυ, μετά στις δύο, στο ενάμισυ χιλιάρικο, στο ένα, η Γύφτισα άρχισε να γίνεται όλο καί πιό ανυπόμονη, καί μετά κυριολεκτικά έξαλλη, αλλά η Ράνια παρέμενε απαθέστατη:
"Μα δεν το χρειάζομαι...δεν το θέλω!".
Αλλά δεν την έδιωχνε κι όλας...Το καταλάβαινε η γύφτισα καί μύριζε κάπου εκεί την πώληση, και δεν το έβαζε κάτω...η τιμή συνέχισε να πέφτει μονόπλευρα, πήγε στις οχτακόσιες, στις εφτακόσιες, εγώ είχα ιδρώσει:
"Βρε Ράνια, εάν είναι να το πάρεις, πές της κι εσύ μιά τιμή, να τελειώνουμε"...Βούδας η Ράνια...απάθεια...Κούδας η γύφτισα, στην επίθεση, ούτε "Καλέ κυρία", ούτε ευγένειες πλέον, της το πετούσε το τραπεζομάντηλο στο πρόσωπο:
"Πάρτο μωρή σου λέω! Τζάμπα στο δίνω! Δώσε με ένα πεντακοσάρικο πιά!"...έξαλλη κατάσταση!

Φρέσκος τότε απόφοιτος από πανεπιστήμιο της Εσπερίας εγώ, δεν καταλάβαινα από παζαρέματα τότε. 'Αρχισα μέσα στην ασχετοσύνη μου, καί μην αντέχοντας την αφόρητη πλέον πίεση της κατάστασης, να την παρακαλώ την Ράνια:
"Πές της Βρε Ράνια να φύγει, αφου δεν θέλεις να το πάρεις, μην την τυρανάς, διώξε την"...τίποτα η Ράνια! Στο τέλος η Γύφτισα, έχοντας πλέον χάσει μιάμισυ - δυό ώρες ανέπρακτη, σε κατάσταση ελεεινή, με βραχνή πλέον φωνή και τσακισμένο το ηθικό της, πετάει γιά μιά τελευταία φορά το δαντελωτό τραπεζομάντηλο στην αγκαλιά της Ράνιας καί την παρακαλά: "Καλέ αφού ξέρω οτι το θέλεις to τραπεζομάντηλο...πόσα δίνεις πιά, να φύγω κι εγώ;".
Επί τέλους σπάει και η Ράνια την ακριβή την σιωπή της:
"Πόσα θέλεις;"
"Τί πόσα θέλω καλέ; Έχασα την όλη μέρα μου με σένα, δώσμε ένα κατοστάρικο να φύγω!". "΄Εχω ένα πενηντάρικο!" της λέει ήρεμα η Ράνια, κοιτάζοντας, επιτέλους, μέσα στο πορτοφόλι της...το αρπάζει η γύφτισα από τα χέρια της, καί όπου φύγει φύγει, σαν δαρμένο σκυλί, με την ουρά κάτω από τα σκέλια...
Άρχισαν αίφνης να καταλαβαίνω επιτέλους κι εγώ.
Η γύφτισα γνώριζε τρία πράγματα:
A΄. Επρεπε να πουλήσει, άρα εάν έφευγε έχανε την πώληση.
Β΄. Το τραπεζομάντηλο άρεσε στην Ράνια, αλλά
Γ'. Η Ράνια δεν προτίθετο να το αγοράσει στην προσφερόμενη τιμή, παρά μόνον σε τιμή ΜΕΓΑΛΗΣ ευκαιρίας, όπως και έγινε.
Παρά τα κόλπα, τις γκρίνιες καί τις φωνές, στο τέλος αυτή που ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΚΗ να πουλήσει έκανε πίσω και προσαρμόστηκε τελικά σε λογικό συμβιβασμό, σύμφωνα με τις απαιτήσεις αυτής που ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΚΗ να κλεισει η συμφωνία με οποιοδήποτε ακριβό αντίτιμο.

Πέρασαν χρόνια από τότε. Κάτοχος πλέον αυτού που εάν είχαν ευκαιρία να το μελετήσουν στο Harvard Business School θα το ονόμαζαν Rania Method of Bargaining (RMB ή Νεοελληνιστί: Μέθοδος Παζαρέματος της Ράνιας - ΜΠΡ), βρέθηκα σε κάποιο ταξείδι μου στην Ινδία, σε μία διεθνή κλαδική έκθεση προϊόντων που με ενδιέφεραν.
Επικέντρωσα την προσοχή μου σε μία εταιρεία, της οποίας τα προϊόντα μου άρεσαν, αφού όμως είχα κοιτάξει πρώτα τις αντίστοιχες τιμές παρόμοιων προϊόντων άλλων εταιρειών. Ξεκίνησα την κουβέντα, αδιάφορα..."τί είναι αυτό; πόσο κάνει είναι εκείνο;...πόσο πάει το άλλο".

Aρχίσαμε τους κύκλους, σαν τον καρχαρία. Ρωτούσα γιά τιμές άσχετων προϊόντων, που ναί μεν δεν με ενδιέφεραν, αλλά όμως είχα τιμές γιά αυτα από άλλες εταιρείες, πολύ ανταγωνιστικότερες. Τους τις πέταγα τις τιμές αυτές, από εδώ κι από εκεί, γιά να τους ταρακουνήσω και να τους εκνευρίσω λίγο, εκεί που τους πόναγε. Σάν να λέμε όπως κάνουν οι Σκοπιανοί με εμάς, ονοματίζοντας δρόμους στάδια καί αεροδρόμια Μεγαλέξανδρος καί Φίλιππος, έτσι γιά να μας την σπάνε, βάζοντας επί πλέον θέματα στο τραπέζι, στα οποία μετά θα "συμβιβαστούν" γιά να μας βοηθήσουν να κάνουμε εμείς πίσω στα ουσιαστικά.

Οι Ινδοί μου ζητούσαν επίμονα να καθήσω κάτω γιά κουβέντα, προσφέροντάς μου παραδοσιακά Ινδικά γλυκίσματα και τσάϊ, κι έγώ αρνιόμουν, λέγοντας τους ότι "πρώτα πρέπει να σοβαρευτούν να μην μου παίζουν παιχνίδια με τις τιμές, γιατί δεν είχα καθόλου χρόνο γιά χάσιμο, πολλές εταιρείες με περιμέναν να κουβεντιάσω γιά τα προϊόντα μαζί τους". Πήγα να φύγω...Αυτό ήταν:..."εμείς θα σού δώσουμε ΟΤΙ ΤΙΜΕΣ ΘΕΛΕΙΣ!" Κάθησα. Αρχίσαμε να παζαρεύουμε ένα-ένα όλα τα αντικείμενα που πραγματικά ήθελα, και τράβηξε το παζάρεμα τέσσερις ώρες. Γύρω μας είχαν μαζευτεί ολόκληρη κουστωδία από περίεργους πελάτες καί άλλους πωλητές και ανταγωνιστές. Υπήρχε ένταση, βράση, νεύρα, ιδρώτας, αντιδικία, φωνές, αλλά στο τέλος καταλήξαμε σε συμφωνία.
"Μάς έβγαλες τα σκώτια", μου λένε στο τέλος "...Τέτοιον Αμερικάνο πρώτη φορά βλέπουμε! Ποτέ δεν μας κάνουν Αμερικάνοι αγοραστές τέτοια παζάρια"! "Σωστά", τους απαντώ, "αλλά εγώ δεν είμαι Αμερικάνος, Έλληνας είμαι!"
"Καί δεν μας τό'λεγες από την αρχή; Αλλη μιά φορά δουλέψαμε με ΄Eλληνα και τα ίδια βάσανα τραβήξαμε στο παζάρεμα!".

Γενικά μιλώντας, όποιος αιτείται, όποιος έχει την μεγαλύτερη ανάγκη, είναι αυτός που κάνει αναγκαστικά και τις μεγάλες καί πολλές υποχωρήσεις. Οι συγκεκριμένοι Ινδοί θέλανε να μου πουλήσουν τα προϊόντα τους. Εγώ ήθελα μεν να τα αγοράσω, αλλά δεν καιγόμουν κι' όλας. Εάν αποχωρούσα επομένως, δεν είχαν πολλά άλλα περιθώρια: Είμασταν πάρα πολύ λίγοι οι ξένοι αγοραστές στην έκθεση, και ακόμη πιό λίγοι όσοι ενδιαφερόντουσαν γιά τα συγκεκριμένα προϊόντα που αυτοί διέθεταν.
Το να δεχτώ εγώ να πληρώσω ακριβή τιμή, θα ήταν επομένως, επιοικώς, βλακεία. Οταν φτάσαμε στην τελική συμφωνία, είχαμε κλείσει συμφωνία όχι μονον γιά την συγκεκριμένη πώληση, αλλά και για μακροχρόνια συμφωνία, επιδή δημιουργήθηκε αμοιβαία κατανόηση και αλληλοσεβασμός, εφόσον τους απέδειξα πως γνωρίζω τον αντικείμενό μου, και δεν θα τους έπαιρνε να προσπαθήσουν καν να με εξαπατήσουν στο μέλλον. Μπήκαν υγιή όρια στην συνεργασία, με άλλα λόγια.

Είτε αγοράζεις πέρσικα χαλιά σε παζάρι της ανατολής, είτε ξεπουλάς το μισό Αιγαίο μέσα από γκρίζες ζώνες και συνδιαχείρηση με τους χαντζαροφόρους Τούρκους, ενώ έχεις όλο το διεθνές δίκαιο, τις διεθνείς συνθήκες καί το Δίκαιο της Θάλασσας με το μέρος σου, η τέλος ξεφορτώνεσαι όσο-όσο την Μακεδονία στους Σκοπιανούς, το παζάρεμα έχει παντα τους δικούς του απαράβατους κανόνες.

Εάν θέλεις αγοράζεις, εάν δεν έχεις ανάγκη δεν αγοράζεις. Εάν πρέπει να πουλήσεις, πρέπει να πουλήσεις, έστω και με έκπτωση. Στο παζάρεμα έχεις ανταλλαγή. Ωραία, να σου δώσω εγώ το μισό Αιγαίο, εσύ όμως μου δίνεις την μισή Μικρά Ασία; Αλλιώς, ποιό είναι το αντικείμενο, τι να συζητάμε; Εάν το απαιτείς, τότε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, δεν έχουμε παζάρι, έχουμε ληστεία, έχουμε πόλεμο, άρα θα ματωθείς γιά να μου το πάρεις, άρα πάλι κάτι θα πληρώσεις.

Οι Τούρκοι διπλωμάτες βάζουν θέμα: "Οι Τουρκοκύπριοι είναι απομονωμένοι οικονομικά από την ΕΕ! Οι Ελληνοκύπριοι φταίνε!"
Ωραία, μαζί σας κι εμείς, να βγάλουμε την Τουρκοκυπριακή πλευρά από την απομόνωση. Κι εμείς μαζί μας τους θέλουμε, συμπολίτες μας. Aλλά δεν στέλνουμε πρώτα τον Τουρκικό στρατό κατοχής εδάφους κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης πίσω στην Ασία, να συνενοούμαστε καλλίτερα, μιάς και η Τουρκία θέλει καί έχει ανάγκη να ανοίγει τα κεφάλαια συνεργασίας με την ΕΕ; Και μιας και ξεκινήσαμε την κουβέντα με τους Τουρκοκύπριους, δεν καθορίζουμε πρώτα ποιός είναι Τουρκοκύπριος καί ποιός είναι εξ Ανατολίας παράνομα κατέχων Ελληνοκυπριακή περιουσία άποικος γιά να μην μπερδευόμαστε με τις ένοιες;

Ερχόμαστε και στο ζήτημα των Σκοπίων:
Στις 13 Απριλίου 1992, ο τότε πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με σκοπό να παρθεί επίσημη θέση του Ελληνικού πολιτικού κόσμου για την ονομασία και την επακόλουθη αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων. Μετά το περας της συνάντησης των αρχηγών, ο Πέτρος Μολυβιάτης, πρέσβης παρά τω Προέδρω, διάβασε το εξής ανακοινωθέν:
«Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου ’91 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη “Μακεδονία”».

Δεκαοχτώ χρόνια μετά, τα Σκόπια ακόμη προσπαθούν να γίνουν αποδεκτά με το ψευδεπώνυμο τίτλο της επιλογής τους. Το Δημοκρατία της Μακεδονίας το έχουν δεχτεί πάμπολα κράτη, αλλά όσες χώρες καί άν αναγνωρίσουν τα Σκόπια, εφόσον η Ελλάδα τους λέει όχι, δεν έχουν ελπίδα να μπούν στο ΝΑΤΟ καί στην ΕΕ, δύο στόχοι που τους καίνε. Τα κλειδιά τα κρατούσε πάντα καί τα κρατά ακόμη η Ελλάδα.

Με την βαρυσύμαντη στάση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών το 1992, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε τότε ταχθεί σύσωμος ο ελληνικός λαός στην Ελλάδα και στόν αποδήμο Ελληνισμό, καί είχαν όλοι τότε ταχθεί κατηγορηματικά κατά της χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων. Το συμβούλιο του 1992 έβαλε την Ελληνική "κόκκινη γραμμή"στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.

2010: Tα Σκόπια παραμένουν σε Δαντώνιο λίμπο. Αυτό από μόνο του αποτελεί άθλο της κατά τα άλλα ασθμαίνουσας Ελληνικής διπλωματίας. Aς αρχίσουμε επομένως να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο, αντί γιά μισοάδειο. ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΧΡΟ ΣΤΙΓΜΗΣ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ! Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα γιά τους Σκοπιανούς καί τώρα αρχίζουν τα εύκολα γιά εμάς.
Με μία απειλή βέτο στην είσοδό τους στο ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, με οικονομία στα πρόθυρα κατακλυσμιαίας κατάρευσης (τα δικά μας δεν ειναι τίποτα...η κατάσταση επάνω είναι δραματική: Eλλάδα του 1955, πάνω κάτω, και με 35% ανεργία), καί με τους Αλβανούς Τετοβάρους να έχουν ξεθάψει τα Καλασνίκοβ, και να δείχνουν σημάδια άμεσης εξέγερσης, η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει αστραπιαία από τα χέρια τους. Ο Γκρουέβσκη αρχίζει να φαίνεται σαν τον καπετάνιο ενός καραβιού που βυθίζεται καί αυτός παζαρεύει την τιμή του με όσους ήλθαν να τον σώσουν! Όσοι ημεδαποί αφελώς νομίζουν ότι το θέμα της ονομασίας το χάσαμε, άς το ξανασκεφτούν! Σίγουρα δεν το γνωρίζουν το θέμα! Αρκεί η Ελλάδα αυτη την στιγμή να δράξει της ευκαιρίας και να θέλει να κάνει ντόπιες συμμαχίες, παρά να τα αναθέτει όλα τα θέματα σε υπερατλαντικούς μεσίτες. Τον Ε. Βενιζέλο πήγαν να τον κατασπαράξουν οι υπερεθνικιστές της εποχής όταν ήλθε σε αντιτουρκική συμφωνία με τους Βούλγαρους. Στο τέλος, η Μακεδονία ενσωματώθηκε στην Ελλάδα καί η Βουλγαρία δεν κερδισε παρά ψίχουλα. Μία συμφωνία με τους Αλβανούς των Σκοπίων καί υποστήριξη των δικαίων τους σε θέματα ανθρωπίνων δικαιομάτων, θα έκανε τον Γκρουέβσκι επιλληπτικό, και έτρεχε ικέτης στην Αθήνα...το ζήτημα θα λυνόταν αυτοστιγμή.

"Το "Βόρεια Μακεδονία" συγκαταλέγεται στις ιδέες, τις οποίες έχει κατά καιρούς εκφράσει ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ κ. Νίμιτς και είναι προφανές ότι ταιριάζει στο πλαίσιο που περιέγραψα. Αυτή είναι η θέση της Ελλάδας και της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών κομμάτων της χώρας." Τάδε έφη Δημήτρης Δρούτσας, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Αθηναϊστάν, μιλώντας στην εφημερίδα Free Sunday.

"Η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», εφόσον χρησιμοποιηθεί έναντι όλων, συγκαταλέγεται στις προτάσεις που ταιριάζουν στο πλαίσιο των ελληνικών θέσεων για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, δηλώνει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, καλώντας παράλληλα τα Σκόπια να κάνουν το «άλλο βήμα».
Σχετικά με το "Βόρεια Μακεδονία" o κ. Δρούτσας δηλώνει: "Η θέση μας (ενοεί την θέση που επέβαλε το Στέϊτ Ντηπάρτμεντ στους Αθηναίους κολαούζους του, ξεκινώντας με την Ντόρα την πολιτική της οποίας συνεχίζει) είναι δεδομένη και γνωστή σε όλους: μία ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και για όλες τις χρήσεις."

"Δεν είναι θέση που υιοθετήσαμε με ελαφριά καρδιά, σαφώς αποτελεί συμβιβασμό (έλα τώρα, τί κουβέντες είναι αυτές...!), αλλά αποδεικνύει την ετοιμότητά μας για την επίτευξη λύσης. Ας κάνουν επιτέλους και στα Σκόπια το άλλο βήμα, για να μας συναντήσουν στη μέση" τονίζει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών. Γιά ποιά μέση μιλάμε δηλαδή;
Από to:
"Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου ’91 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη “Μακεδονία”", μέχρι το:
"Στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ακολουθούμε επιθετική, ανοικτή διπλωματία. Λέμε ξεκάθαρα τι θέλουμε σε όλους τους συνομιλητές μας. Στηριζόμαστε στην "εθνική κόκκινη γραμμή", την οποία έχουμε χαράξει μαζί με την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.", σίγουρα υπάρχει κάποια μικρή απόσταση...
Να χαρώ τις κόκκινοσκουφίτσες καί τις ρόζ γραμμές! Μα ποιόν κοροϊδεύουν τελικά;

"Όλα αυτά έχουν αλλάξει το παιχνίδι...αλλά δεν αρκούν για να φτάσουμε σε λύση. Για λύση χρειαζόμαστε συνομιλητή και ο κ. Γκρούεφσκι δεν έχει αποδείξει ακόμα ότι θέλει να διαπραγματευθεί."

Μα τι τον περάσατε τον Γκρουέβσκη; Tόσο ανόητος είναι να κάνει πίσω τώρα που μύρισε άτακτη υποχώρηση απο μέρους μας; Βρήκε ευκαιρία καί κάνει τον ζόρικο, τώρα, επειδή νικά καί νικά κατά κράτος, καί φυσικά πολύ καλά κάνει. Οι Σκοπιανοί μία θέση είχαν καί έχουν. Εμείς σού λένε είμαστε Μακεδόνες, το κράτος μας είναι η Δημοκρατία της Μακεδπονίας, η γλώσσα μας είναι Μακεδονική, καί ότι όνομα άς θέλει να μας δώσει η Ελλάδα άς μας δώσει, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, αρκεί στον υπόλοιπο κόσμο να είμαστε η Δημοκρατία της Μακεδονίας, καί το συνταγματικόμας ονομα παραμένει ώς έχει. ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΑΥΤΗ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΥΝΗΣΑΝΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΙΛΙΟΣΤΟ!
Εμείς είμαστε που από εδώ:

"Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου ’91 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη “Μακεδονία”"
πήγαμε εδώ:

"Η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», εφόσον χρησιμοποιηθεί έναντι όλων, συγκαταλέγεται στις προτάσεις που ταιριάζουν στο πλαίσιο των ελληνικών θέσεων για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ"!

Γιατί λοιπόν να συνομιλήσει με τον όποιο κύριο Δρούτσα, ο Γκρουέβσκη, την στιγμή που γνωρίζει από πριν την Bασινγκτώνια κοροϊδία στην οποία σαν κιοτής καί σαν κότα η Αθήνα συνένεσε;

Τί λέμε στην ξιφασκία; "Όταν χτυπήσεις σε ατσάλι υποχωρείς, όταν διαισθανθείς υποχώρηση χτυπάς με ατσάλι!" Καί θα πρόσθετα: όταν δείς κάποιον να κάνει συνέχεια πίσω, τότε τον βαράς στο ψαχνό μέχρι να τον ξεκάνεις. Ο δειλός, αυτός που υποχωρεί άτακτα δίχως κάν να δώσει μάχη, καί μάλιστα μπροστά σε αμελητέο εχθρό, δεν αξίζει έλεος καί συμπόνεια, μόνο περιφρόνηση. Σε αυτή την ελεεινή θέση μας έχουν φέρει οι ατελείωτες υποχωρήσεις μπροστά στον Τούρκικο στσαμπουκά καί επεκτατισμό. Αυτό βλεπουν καί οι Σκοπιανοί καί παίρνουν μαθήματα. Καί κάτι άλλο: ο Γκρουέβσκι πυγμάχος ήταν, πριν ασχοληθεί με την πολιτική, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Τραμπούκος τη ζωής καί της πολιτικής, με διασυνδέσεις με την Γιουγκοσλάβικη καί την Αλβανική μαφία. Κάτι περισσότερο από τους δικούς μας πρέπει να καταλαβαίνει από θάρρος, θράσος, αντοχή καί επιμονή ενώ τα δικά μας σαλονάτα παλικάρια είναι μαθημένα στην σοκκολάτα καί την πολιτική δειλία.

Οι Αμερικάνοι μάς έμαθαν πιά, εξηνταπέντε χρόνια τώρα, ότι στην παραμικρή πίεση γυρίζουμε πλάτη. Οι Σκοπιανοί το βλέπουν(καί εάν δεν το γνώριζαν, τους το σφύριξαν οι Τούρκοι, που επισης μας έμαθαν, από τα γεγονότα του '55 καί μετά) ότι σε κάθε κέλευσμα ή έστω απλό νεύμα του Στέϊτ Ντηπάρτμεντ οι δικοί πολιτικοί καί διπλωμάτες μας βάζουν πειθήνια την ουρά κάτω από τα σκέλια. Η περήφανη στάση του Ανδρέα Παπανδρέου στην κρίση του Αιγαίου το 1987 αποτελέι την μοναδική εξαίρεση που επιβεβαιώνει δυστυχώς τον λυπηρά κατάπτυστο κανόνα.

Οι καιροί αλλάζουν. Τα γεωπολιτικά δεδομένα από Βαλκάνια καί μέση Ανατολη, έως τον Καύκασο από δεκαετία σε δεκαετία συνεχώς ξαναμοιράζονται. Η Ελλάδα κατασπατάλησε αλόγιστα δισεκατομύρια δισεκατομυρίων σε πανάκριβα μα παντελώς άχρηστα οπλικά συστήματα καί το αποτέλεσμα να το βλέπουμε απτό πλέον μπροστά μας: η χώρα χρεωκόπησε!

Καί γιατί λέμε άχρηστα"; Επειδή απλούστατα ποτέ δεν υπήσξε η πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσουμε, ή να απειλήσουμε με σοβαρότητα πως είμαστε έτοιμοι να τα χρησιμοποιείσουμε. Μόνη εξαίρεση καί πάλι, η κρίση στο Αιγαίο του 1987, όπου μπροστά στην επιμονή του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού οι Τούρκοι στρατηγοί πισογύρισαν πρύμνα και με την ουρά στα σκέλια.

Σε αντιπαράθεση με τον Αντρέα, οι Σημίτης καί Πάγκαλος, με τον εξευτελιστικά δειλό τρόπο που διαχειρίστηκαν την κρίση των Ιμίων το μόνο που κατάφεραν είναι να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα καί γιά πρώτη φορά μετά το 1922 υπήρξε ουσιαστικό χάσιμο Ελληνικής γής καί άνοιγμα του κιβωτίου της Πανδώρας όσον αφορά τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο καί την συνδιαχείρηση με την Τουρκία.
Οι Λατίνοι έλεγαν Si vis pacem, para bellum, εάν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου γιά πόλεμο. Ο εχθρός σου θα πρέπει να σε υπολογίζει σαν επικίνδυνο αντίπαλο, καί διατεθειμένο να πόλεμο, αλλιώς δεν σε παίρνει στα σοβαρά. Τί να τα κάνω τα όπλα όταν δεν είμαι διατεθειμένοςνα τα χρησιμοποιήσω; Μας ακούν οι Σκοπιανοί να μιλάμε γιά κόκινες γραμμές καί μας βλέπουν στα ρόζ πουάν, καί μας παίρνουν στην πλάκα!

Τί τους τα δίνουνε τους φρουρούς των φυλακών τα όπλα όταν φεύγουν με την άνεσή τους οι κρατούμενοι με ενοικιασμένα ελικόπτερα μέσα από τις φυλακές καί οι φρουροί δεν τολμούν να ρίξουν μία σφαιρα, έστω στα πόδια, έστω στον αέρα γιά εκφοβισμό! Τί να τα κάνουμε τα ακριβά αεροπλάνα, πού οι μίζες τους μόνο σε βίλες γιά τον Παπαντωνίου και σε γαμήλια γλέντια γιά τον Τσοχατζόπουλο κατέληξαν, όταν οι Τούρκοι σκοτώνουν σε σύγκρουση τον σμηναγό Κ. Ηλιάκη στο Καρπάθιο πέλαγος πέφτοντας επάνω στο αεροπλάνο του καί δεν τρέχει τίποτα, δεν υπάρχει άμεση αντίδραση παρά μόνον κλαψουρίσματα. Συγκρίνετε την φοβική στάση μας με την στάση του δολοφόνου Τούρκου αεροπόρου που απείλησε με το πιστόλι του τους δικούς μας που πήγαν να τον σώσουν, αρνούμενος κάθε βοήθεια περιμένοντας τους δικούς του, καί αμέσως μετα την ανακοίνωση του χατζαροφόρου Τουρκικού Στρατιωτικού κατεστημένου που έριχνε τις ευθύνες στην Ελλάδα γιά την φονική σύγκρουση καί την δολοφονία του σμηναγού Κ. Ηλιάκη: "Κύριοι, μας είπαν, άς μην μας αναχαιτίζατε!"

Αυτά βλέπει ο Γκρουέβσκη, καί δεν κάνει πίσω. Αφήνει τους Έλληνες αναπληρωτές Υπουργούς Εξωτερικών να κλαψουρίζουν:

"Για λύση χρειαζόμαστε συνομιλητή και ο κ. Γκρούεφσκι δεν έχει αποδείξει ακόμα ότι θέλει να διαπραγματευθεί."

Ο Γκρουέβσκη αγαπητέ μου αναπληρωματικέ όχι μόνον δεν είναι διατεθειμένος να διαπραγματευτεί, αλλά επί πλέον ετοιμάζει τά "Μακεδονικά" του επινίκια. Τα ορειχάλκινα αγάλματα του Μεγαλέξανδρου καί των Μακεδόνων πεζαιτέρων έχουν ήδη φτάσει από την Φλωρεντία. Μετά τις υπογραφές θα βγεί ο Γκρούης στην Μακεντόνσκα Τελεβίζιγια καί θα πεί εντάξει, δεχόμαστε το Βόρεια Μακεδονία καί μετά την είσοδο στο ΝΑΤΟ θα κάνει καί ένα ξεγυρισμένο δημοψήφισμα καί τίποτα δεν θα αλλάξει στο τέλος, ούτε συνταγματική ονομασία, ούτε erga nomes ούτε τίποτα! Δεν τα λέω εγώ αυτά, ο ίδιος o Γκρούης το υποσχέθηκε δημόσια στον λαό του. Εάν το γνωρίζω εγώ καί όσοι διαβάζουμε τα μπλόγκ καί τις εφημερίδες, δεν το γνωρίζουν οι διπλωμάτες μας; Πολύ αμφιβάλω.

Μπορεί ο κύριος Δ. Δρούτσας να βαυκαλίζεται ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν πλέον με την λεγόμενη "Βόρεια", αλλα οι προετοιμασίες γιά τα εγκαίνεια του αγάλματος του Μεγαλέξανδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, αποδεικνύουν οτι οι Σκοπιανοί τον ανθελληνικό τους οίστρο δεν πρόκειται να τον παρατήσουν, ΑΝΤΙΘΕΤΑ, όπως καί με τους Τούρκους μετά τα Ίμια, οι προκλήσεις τους θα μονιμοποιηθούν καί θα παγιωθούν! Εάν τους αναγνωρίσουμε όνομα με Βόρεια, Άνω, Πάνω, Κάτω, Παραδίπλα "Μακεδονία", καί μάλιστα με το Μακεδονία αυτόνομα υπαρκτό, τότε το πρόθεμα θα ξεχαστεί καί θα μας μείνει σκέτο το "Μακεδονία"! Την γεύση την πήρε ο ίδιος ο Δρούτσας τις προάλλες κατά την έναρξη της Μακεδονικής Προεδρίας στο συμβούλιο της Ευρώπης, όπου οι εκπρόσωποι της "Πρώην Γιουγκοσλαυικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας" έβγαλαν λογότυπο γιά την "Μακεδονική Προεδρία. Δηλαδή, συγνώμην, σαν τί θα έπρεπε να εμφανίζονταν, σαν Πρωηνγιουγκοσλαυικηδημοκρατιατηςμακεδονιαςιακή Προεδρία; Να μην αυτογελοιοποιούμαστε διεθνώς...εφόσον τους αφήσουμε να έχουν το "Μακεδονία" καί μάλιστα αυτόνομο καί όχι σύνθετο (πχ Σλαυομακεδονία), τότε ΟΛΟΙ θα τους αποκαλούν "Μακεδόνες", και φυσικά ότι έχει σχέση με αυτούς θα είναι "Μακεδονικό", γλώσσα, εθνότητα, κράτος, ιστορία, γή, τα πάντα. Επομένως, ότι ισχύει με το ΠΓΔ της "Μακεδονίας" θα ισχύει καί με οποιαδήποτε "μπλαμπλαμπλα Μακεδονία". Τα προσδιοριστικά (γεωγραφικά ή άλλα) μπλαμπλαμπλα υποπέπτουν καί το Μακεδονία παραμένει. Δεκαπέντε τόσα χρόνια μετα το ΠΓΔΜ ακόμη δεν το καταλάβαμε αυτό; Μην γελιώμαστε λοιπόν: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ! To δηλητήριο στα δόντια του φιδιού παραμένει άθικτο. Όλα τα ίδια προβήματα που αντιμετωπίζουμε τωρα παραμένουν! Όλα τα διμερή με τα Σκόπια προβλήματα όχι μόνον παραμένουν αλλά γεωμετρικά επαυξάνονται καί παγιόνονται! Γιά πιό λόγο άραγε σε καθεστώς οικονομικής κατάρευσης παρήγγηλε ο Γρουέβσκη τα πολλών εκατομυρίων ευρώ Αρχαιομακεδονικά αγάλματα, αλλά δεν τα στήνει ακόμη παρόλο που εχουν παραληφθεί;

Το πρόβλημα με τα Σκόπια, μπορεί μεν να εμφανίζεται σαν μιά απλή διαφορά στο όνομα, η ουσία όμως είναι στον Μακεντόνσκικο αλυτρωτισμό που εμπεριέχει εκρηκτικές εστίες έκρηξης καί διαλυτισμού. Όλοι είναι μπλεγμένοι στο Μακεδονικό: Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί, Τούρκοι, Σλαβομακεδόνες και δυτικοί. Επομένως οποιαδήποτε λύση δεν σπάσει τα δόντια του "Μακεντονισμού" των Σκοπιανών, και δεν λύσει το καυτό θέμα της γλώσσας καί της εθνικότητας, που ο Κύριος Δρούτσας χαζοχαρούμενα παρακάμπτει, δεν μπορεί να θεωρηθεί μακροπρόθεσμη καί τελική λύση, αλλιώς κοροϊδευόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε άλλες Ζυρίχες καί Λονδίνα, γιά να μην ξεχνάμε καί τους σκελετούς στην ντουλάπα του λεγόμενου εθνάρχη. Ας μην ξεχνούμε πως η Ζυρίχη καί το Λονδίνο είναι ακριβώς οι συνθήκες που μέσα από την διπλωματική υποχώρηση μας έφεραν αργότερα καί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή της Τούρκικης εισβολής του Αττίλα.

Την υπογραφή σου, λένε, μεταξύ άλλων, οι πατεράδες στους γιούς τους στην Ελλάδα, πρέπει να ξέρεις πού την βάζεις!

Είναι αυτονόητο πως η προτεινόμενη λύση στην οποία σύρεται από Σόρους καί από Νιμίτς η Αθήνα με την ψευδεπίγραφη "Βόρεια Μακεδονία", των "εθνικά Μακεδόνων" που ομιλούν την "Μακεδονική" γλώσσα, και κατάγονται κατευθείαν από τον Αριστοτέλη, τον Φίλιππο καί τον Μεγαλέξανδρο, αποτελεί σπορά ανθελληνικών ανέμων που θα θερίσει Βαλκανικές θύελες! Το δυστύχημα είναι πως αυτή την φορά δεν θα υπάρχει γιά αργότερα ελπίδα λύσης, γιατί η καταστροφή θα έχει επέλθει αυτή την φορά ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ! Εάν πάρουν το εισιτήριο γιά την ΕΕ καί το ΝΑΤΟ, το θέμα πλεον ληγει! Το παζάρεμα τώρα πρέπει να γίνει. Έστω καί τώρα, με πρόφαση την άκαμπτη στάση του Γκρουέβσκη (πυ έχει νευριάσει καί τους Αμερικάνους!), η Αθήνα έχει την δυνατότητα να αποσύρει την αυτοκαταστροφική υποστήριξη του "γεωγραφικού προσδιορισμού" καί της "Βόρειας Μακεδονίας" καί να προτείνει λύση που να μας συμφέρει, και να βοηθά καί στον υγιή εθνικό αυτοπροσδιορισμό των Σλαβομακεδόνων της ΠΓΔΜ, μακρυά από τις εθνοπαραποιητικές γελοιότητες του αρχαιοψευδομακεδονισμού των βαμμένων ανθελληνιστών του ΒΜΡΟ.

Όσοι μιλούν τα Σλαβομακεδονικά καί αυτοπροσδιορίζονται ως Σλαύοι-Μακεδόνες, Σλαβομακεδόνες, θα πρέπει να δεχτούν το αυτονόητο, καί να ονομάσουν το κρατικό τους μόρφωμα ανάλογα. Δικό μας καθήκον είναι να βοηθήσουμε τον λαό αυτό στο να απαγκιστρωθεί από την μισαλλόδοξη, λυσσαλέα ανθελληνική και υπερεθνικιστική ηγεσία των Γρουεβσκικών, πράγμα πολύ πιό εύκολο στις σημερινές συνθήκες εκ των έσω διάλυσης των Σκοπίων. Όσοι παρακολουθούν τα τεκτενόμενα στην ΠΓΔΜ γνωρίζουν ότι η στιγμή γιά παζάρια είναι τώρα.

Αρκεί να απαρνηθούμε τον ρόλο της γύφτισας που εσαεί υποχωρεί καί να ακολουθήσουμε επιτέλους την σκληρή τακτική της Ράνιας! Στο κάτω κάτω κύριε Δρούτσα, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ...εμείς ήδη μέσα είμαστε. Πρέπει να το καταλάβουμε σε κάποια φάση ότι δέν είμαστε εμείς οι ικέτες καί οι ζήτουλες, οι Σκοπιανοί είναι που κρουταλούν την θύρα! Όσο γιά τους Ατλαντικούς καί Ευρωπαιστές μας συμμάχους, κάπου καί αυτοί θα καταλάβουν πως πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους και να δούν πως αρκετά ζόρια τραβάει η κυβερνηση του Γιώργου Παπανδρέου με τα οικονομικά...δεν έχει ανάγκη και από την ρετσινιά του εθνικού μειοδότη με ένα επαπειλούμενο φιάσκο στο Σκοπιανό!

Το κλειδί με άλλα λόγια, με σωστούς ελιγμούς, στο χέρι μας είναι!...