Eνας Γρουέβσκι μόνον μπορεί να σώσει την Μακεδονία

Αθήνα
5 Ιουλίου 2010
Μιλτιάδης Μπόλαρης

"Κρίσιμος Ιούλιος, για λύση στο πρόβλημα ΠΓΔΜ", μας βεβαιώνει η Χριστίνα Πουλίδου, στο άρθρο της στον "Κόσμο του Επενδυτή", του Σαββατοκύριακου 3-4 Ιουλίου 2010.
Αλλά όμως, "Αγκάθι ο Γκρουέβσκι", μας προειδοποιεί η δημοσιογράφος, στην λύση της "Δημοκρατίας της Βαρδαρικής Μακεδονίας"!
Κρίμα, μεγάλο κρίμα, θα έλεγε κανείς, μιά τέτοια μεγάλη ευκαιρία, που συνδέεται χρονικά άμεσα με την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Νοέμβριο, όπου "θα μπορούσε να ενταχθεί η ΠΓΔΜ, άν είχε λύσει προηγουμένως το θέμα του ονόματος" να κινδυνεύει να χαθεί. Υπαίτιος ο Ν. Γκρουέβσκι, που εθεωρείται ένας "αστάθμητος παράγοντας".
Κρίμα όμως γιά ποιόν; Για την Ελλάδα, γιά την ΠΓΔΜ, γιά το ΝΑΤΟ;
To να έρχεται ασθμαίνων ο Ματθαίος Νιμιτς εσπευσμένα στα Βαλκάνια κατακαλόκαιρα σημαίναι οτι γιά το ΝΑΤΟ μάλλον σημαντικό πρέπει να είναι.
Eίναι λόγος αυτός να κάνει η Αθήνα πίσω και να βάλει ενέχυρο στα Σκόπια το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, προσφέροντας το πολυπόθητο αντικείμενο του πόθου στους Σκοπιανούς υπερεθνικιστές του Γκρουέβσκι, για τα μάτια και μόνο του ΝΑΤΟ;
Όχι φυσικά!
"Τρία πιθανά οφέλη" θα απέφερε στον Γιώργο Παπανδρέου, μας βεβαιώνει το άρθρο, "μιά τέτοια εξέλιξη", ονομάζοντας έτσι την πρό των πυλών Νιμίτσια "συμβιβαστική διευθέτηση".
Πρίν να αναφέρω τα πιθανά αυτά οφέλη που θα επέφερε στον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου, η όποια συμβιβαστική διευθέτηση, μας ρώτησε η καλή δημοσιογράφος εάν μας ενδιαφέρει, εμάς, τους Έλληνες πολίτες, το τί "όφελος" θα μπορούσε να έχει ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ πολιτικός ηγέτης από "μιά τέτοια εξέλιξη"; Να το πω πιό χύμα και να αντιστρέψω την λογική του σκεπτικού, ώστε να γίνω πιό κατανοητός:
Μας ενδιαφέρει το τι εκβιασμούς θα κάνουν οι όποιοι άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοι στον Έλληνα πρωθυπουργό, ακόμη και με κατευθυνόμενα άρθρα σαν το προκείμενο στον Κόσμο του Επενδυτή, για να δεχτεί πιεζόμενος την ΟΠΟΙΑ συμβιβαστική μέχρι μειοδοσίας λύση;
Άς δούμε όμως ένα-ένα τα "τρία πιθανά οφέλη":

"1) θα απάλασσε την εξωτερική πολιτική από μιά ομηρία, στην οποία συχνά εμπλέκονται άλλοι σχεδιασμοί της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής".
Συμφωνούμε και επαυξάνουμε, στο ότι πράγματι όσο πιό πολλά ανοικτά θέματα έχει μιά μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, τόσο πιό εύκολα γίνεται έρμαιο των ασφυκτικών πιέσεων, των άσπονδων φίλων και συμμάχων της. Άρα καλό είναι και ευκταίο να τα συμμαζεύει ένα ένα.
Είναι όμως επιχείρημα αυτό, το να κλείνεις δηλαδή τα ζητήματα όπως όπως, εάν η προτεινόμενη σαν "λύση του προβλήματος" είναι εις βάρος σου; Μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως θεωρηθούνται λύση του Κυπριακού οι επάρατες συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, συνθήκες που "έλυσαν" το Κυπριακό πρόβλημα; Το έλυσαν σίγουρα...γιά την Αγγλική αποικιοκρατία, που απεγκλωβίστηκε από έναν ασύμφορο πλέον αποικιοκρατικό εναγκαλισμό, αποκτώντας στρατιωτικές βάσεις στην μεγαλόνησο και δημιουργώντας τις συνθήκες χαλιναγώγησης του νέου κράτους με την δημιουργία εκ του ων ουκ άνευ πρόβλημα μεταξύ των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων (κατά την δοκιμασμένη στην Ινδία τακτική διαμελισμού, μέσω χαλιναγώγησης των Μουσουλμάνων και δημιουγίας του Πακιστάν) και την εισδοχή από την πίσω πόρτα της Τουρκίας, με δικαίωμα επέμβασης!
Σίγουρα ήταν λύση του Κυπριακού προβλήματος οι συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, για τους Άγγλους...και για τους Τούρκους! Ήταν όμως καταστροφή γιά τους Κύπριους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, που και οι δυό το 1974 και μετά ανδραποδήθησαν γιά να ανοίξει ο δρόμος στους εξ Ανατολίας έποικους.
Μπορεί κανείς να πεί, πενηνταπέντε χρόνια μετά, πως η τότε διατυμπανισμένη "λύση του Κυπριακού ζητήματος" απάλαξε την Ελληνική εξωτερική πολιτική από την ομηρία στην οποία οποία είχε επιπέσει λόγω του Κυπριακού;
Θα ήθελε ο σημερινός πρωθυπουργός να συνδέσει το όνομά του με μία τέτοια λύση, όπως αίφνης ο λεγόμενος Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, που χρόνια μετά, και βλέποντας τις κατκλυσμιαία καταστροφικές επιπτώσεις της υπογραφής του στις συνθήκες αυτές, θα προτιμούσε να του είχε κοπεί το δεξί του χέρι παρά να θυμάται πως το όνομά του συνδέθηκε με την χειρότερη, αναμφισβήτητα, συμφωνία του μεταπολεμικού νεοελληνικού κράτους;
Έστω, συνεχίζει η Χριστίνα Πουλίδου:

"2) θα μπορούσε να αναπτύξει μια στρατηγική ανοικτής συνεργασίας με όλους τους γείτονες και άρα σταδιακά, η Ελλάδα θα μπορούσε να αναπτύξει το πολιτικό προβάδισμα στα Βαλκάνια.
Σωστά! Μπήκε η Αλβανία πέρυσι στο ΝΑΤΟ και μόλις μπήκε υπέγραψε συμφωνητικό ενοικίασης του Υποβρυχιοστάθμου Αυλώνος στην Τουρκία (αφού η Ντόρα απαξιώθηκε να απαντήσει σε σχετικό αίτημα των Αλβανών για επισκευές στον εν λόγω Ναύσταθμο, άρα πήραν το αίτημά τους αλλού). Από εφέτος το Τουρκικό ναυτικό ανεβοκατεβαίνει στο Ιόνιο, για πρώτη φορά μετά το 1912! Απο το "θα μπορούσε" μέχρι το "να αναπτύξει" μια στρατηγική ανοικτής συνεργασίας με τους γείτονες, και απο το "θα μπορούσε" μέχρι το "να αναπτύξει το πολιτικό προβάδισμα στα Βαλκάνια", υπάρχει άβυσσος. Μία εχθρική προς την Ελλάδα ΝΑΤΟϊκή κυβέρνηση των Σκοπίων, πχ του κυρίου Νίκολα Γκρουέβσκι, θα μπορούσε ΚΑΛΛΙΣΤΑ να δωρίσει ή έστω να ενοικιάσει μερικά στρέμματα γής έξω από τη Γευγελή γιά να στρατωνιστούν πχ μιά-δυό Τουρκικές μεραρχίες τεθωρακισμένων και άλλη μία μηχανοκίνητου πεζικού, έτσι γιά να βλέπουν την Σαλονίκη με τα κυάλια, μιά ώρα μακρυά. Θα πείς, τώρα, τι δουλεία έχουν τζάνεμ οι Τούρκοι στη Γευγελή; Αν είναι δυνατόν! Σαν να λέμε...τι δουλειά έχουν οι Τούρκοι στο Ιόνιο και Τούρκικος Ναύσταθμος Υποβρυχίων στην Αυλώνα της Αλβανίας!
Δεν γίνονται τέτοια πράγματα σήμερα, εν έτει 2010...γίνονται;

Θα έλεγα: βάλτε το πιό λυσσαλέο ανθελληνικό κοπρόσκυλο που γέννησσαν ποτέ τα Σκόπια, πρωθυπουργό μέσα στο ΝΑΤΟ, και μετά βλέπουμε τι θα έχουν να δούν τα μάτια μας! Και δεν μιλώ απλώς για το εικοσάμετρο ορειχάλκινο άγαλμα του Μεγαλέξανδρου, του Αλεκσάνταρ Βελίκιοτ, στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων...που μουλωχτά το ετοιμάζουν, αλλά περιμένουν πρώτα να κλείσουν το "θέμα" και μετά να το αποκαλύψουν πανηγυρικά!

Τέλος, "3) στις συνθήκες της κρίσης που περνά η χώρα μας, στο εσωτερικό θα διαχεόταν μια αίσθηση εθνικής ανάτασης, οτι η χώρα δεν έχασε την ικανότητα να διευθετεί τα προβλήματά της, και στο εξωτερικό θα εκπεμπόταν το μήνυμα πως η Ελλάδα είναι ένας αξιόλογος και δημιουργικός συνομιλητής."
Σωστά! Αφού δεν υπάρχει ψωμί, δώστε αφιόνι εθνικιστικό...μόνο που "το φάρμακο", όπως έλεγε και η προγιαγιά μου η Ευδοκία στον πατέρα μου, "είναι και φαρμάκι"! Σε λάθος δοσολογία είναι δηλητήριο. Και αντί γιά "εθνική ανάταση", θα μπορούσε κάλλιστα η κυβέρνηση να βρεθεί αντιμέτωπη με την λαϊκή αγανάκτηση. Αγανάκτηση με αφορμή μιά εξώφθαλμα λάθος επιλογή στο Μακεδονικό, επιλογή που θα μπορούσε να ληφθεί σαν σήμα υποταγής και εθνικού εξευτελισμού, αγανάκτηση που, προστιθέμενη στά όσα άλλα δικαίως ή αδίκως της καταμαρτυρούν, να φέρει την κατάσταση στο αμήν της ανοχής και να γυρίσει το πολιτικό σύμπαν απο άνω κάτω. Άλλο πράγμα η πολιτική γεναιότητα και άλλο η πολιτική αυτοκτονία.
Τώρα, "Σε ότι αφορά το σκέλος που αναφέρεται στο όνομα, που πολλές πλευρές σημειώνεται ότι η νέα εκδοχή είναι εύστοχη, καθώς ορίζει γεωγραφικά τη χώρα υποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι πρόκειται για μέρος του συνόλου." Ναί, πράγματι το "Δημοκρατία της Βαρδαρικής Μακεδονίας" σαν όνομα "ορίζει γεωγραφικά τη χώρα υποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι πρόκειται για μέρος του συνόλου". Δηλαδή σαν να λέμε το σύνολο είναι η Μακεντόνιγια, και τα τέσσερα υποσύνολα είναι τα εξής: Βαρντάρσκα Μακεντόνιγια, ήγουν "Δημοκρατία της Βαρδαρικής Μακεδονίας", Πίρινσκα Μακεντόνιγια, που αόίκει στην Βουλγαρία, Μάλα Πρέσπα που ανοίκει στην Αλβανία, και τέλος, η Γιεγκέισκα Μακεντόνιγια, η Αιγαιακή Μακεδονία, που στενάζει κάτω από τον Μακεδονοκτόνο και γενοκτόνο ζυγό των μισητών Γρίτσι, των αυτοαποκαλούμενων και Ελλήνων! Πράγματι από "πολλές πλευρές σημειώνεται ότι η νέα εκδοχή είναι εύστοχη", πράγματι, η προπαγάνδα τη Ντίμιταρ Βλάχωβ και του Τέμπο και του Μακεντόνσκικου Γιουγκοσλάβικου αλλυτρωτισμού και των ρατσιστικών ΒΜΡΟνίτικων κραυγών σήμερα περί ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, βρίσκουν στη νέα εκδοχή την ολοκληρωμένη τους έκφραση.(1)
Αναμφίβολα το "Δημοκρατία της Βαρδαρικής Μακεδονίας" σαν όνομα "ορίζει γεωγραφικά τη χώρα" σαν Μακεδονία, άρα και τους κατοίκους της σαν (εθνικά) Μαακεδόνες, αλλά προς θεού, όχι ολόκληρη την χώρα, παρά μόνον το ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟ τμήμα της Μακεντόνιγια, αφού το ίδιο το όνομα της χώρας "υποδεικνύει ταυτόχρονα ότι πρόκειται για μέρος του συνόλου", της Μίας και Αδιαίρετης, και Ενιαίας Μακεδονίας, του γνωστού σε όλους τους Σλαβο-Μακεντόντσι αλυτρωτικό σύνθημα, την Ενιαία Μακεδονία, την United Macedonia / Обединета Македонија / Ομπεντινέτα Μακεντόνιγια)! Πράγματι, "η νέα εκδοχή είναι εύστοχη"! Αξιος ο μισθός σου δημοσιογράφα μου...
Συνεχίζουμε όμως, με την (προφανώς αδικαιολόγητη, κατά την συμπαθή δημοσιογράφο) "εδραιωμένη εθνική καχυποψία της κοινωνίας της ΠΓΔΜ, όπου το 80% των Σλαβομακεδόνων πιστεύει ότι μέσω του ονόματος η Ελλάδα επιδιώκει απεμπόληση της εθνικής ταυτότητας των γειτόνων"! Άλλο πάλι κι ετούτο! Αυτό κι άν είναι "εδραιωμένη εθνική καχυποψία"!
Για να πού με όμως και του στραβού το δίκιο, "η Ελλάδα ΠΡΑΓΜΑΤΙ επιδιώκει απεμπόληση της ΠΛΑΣΤΗΣ εθνικής ταυτότητας των γειτόνων", της λεγόμενης Μακεντόνσκατα, στα Ελληνικά: "Μακεδονικής" ταυτότητας των λεγόμενων "εθνικά Μακεδόνων"...! Αυτούς, ναι, θέλουμε να τους αλλάξουμε όχι την εθνική ταυτότητα, (ποιός την έχασε γιά να την βρούν αυτοί;) αλλά τα Βουλγαρομακεντόνσκατα φτασίδια τους και τον κάλπικο Αντικομακεντόνσκατο Βουκεφαλισμό τους, που ούτε οι ίδιοι δεν τον πιστεύουν!
Όσο γιά τους Σλαβομακεδόνες, από ότι γνωρίζω, οι Έλληνες και τους αγαπάμε και τους εκτιμούμε γιά τις Σλάβικες εθνικές, γλωσσικές αλλά και Βυζαντινές πολιτιστικές και ιστυορικές καταβολές τους, και από ελάχιστα έως τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε μαζί τους. Είναι αυτοί που πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες των Σκοπίων την περασμένη εβδομάδα και εξέφράσαν την οργή και αγανάκτησή τους εναντίων της κλίκας των μαφιόζων του ΒΜΡΟ και του Γκρουέβσκι που λυμαίνεται την φτωχή γείτονα χώρα.
Με αυτούς θα τα βρούμε! Και πολύ εύκολα μάλιστα. Με μία προυπόθεση: να έλθει ο Ματθαίος Νίμιτς με το καλό, να φάει γαρίδα, τσιπούρα και αστακό απο την Γιεγκέϊσκα θάλασσα, να φάει και μπούκοβο πιππέρι από την Βαρντάρσκα, και να γυρίσει ωραίος και καλός από εκεί που ήλθε, αλλά άπρακτος. Να πάρει ο Γρούγιος το δεύτερο βέτο του να το χαρεί, και μετα, στις εκλογές του Νοεμβρίου να μαυρίσει η μίαρη κομιτατζίδικη ψυχή του, να γίνει το έλα να δείς από την έκφραση οργής των κολασμένων και άνεργων και στην ανέχεια καταδικασμένων στα Σκόπια, να σαρωθεί από προσώπου γής η Μαφία του ΒΜΡΟ, να έλθουν οι άλλοι, και βλέπουμε τότε στα πότε βρίσκεται ανάμεσα σ΄εμάς και τους Σλαβομακεδόνες η σωστή λύση!
Μέχρι τότε, σε ένα-δυό πράγματα προσβλέπουμε: Στο αλάνθαστο ένστικτο πολιτικής επιβίωσης του σημερινού πρωθυπουργού, αφ΄ενός, και στην χοντρογκλάβα του Γκρούγιου αφ εταίρου, που ελπίζουμε πως θα αρνηθεί να κάνει έστω κι ενα μικρό βήμα πίσω στις διαπραγματεύσεις, ποντάροντας στον φανατικά αχαλίνωτο ανθελληνισμό του.
Μέ άλλα λόγια:
Eνας Γρουέβσκι μπορεί να σώσει την Μακεδονία!

(1) Ο χάρτης της Ενιαίας Μακεδονίας της "Ομπεντινέτα Μακεντόνιγια", με πάνω πάνω την "Βαρντάρσκα Μακεντόνιγια" και πιό κάτω την Γιεγκέισκα, την Αιγαιακή Μακεντόνιγια. Το μόνο που μας ζητούν να προσθέσουμε είναι το "Δημοκρατία της" (κατά τα άλλα φανατικά ανθελληνικής και καθ΄όλα ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΗΣ) "Βαρδαρικής Μακεδονίας"! Οι ενθουσιώδεις θιασώτες της "εύστοχης νέας εκδοχής" της Βαρδαριακής Μακεδονίας με τους "Εθνικά Μακεδόνες", ας δουν καθαρά στον χάρτη πως στον αλυτρωτικό σχεδιασμό των Σκοπιανών "μέρος του συνόλου" είναι πράγματι η "Δημοκρατία της Βαρδαριακής Μακεδονίας" όπως επίσης και η Αιγαιακή, η Γιεγκέισκα Μακεντόνιγια. Κομμάτια και μέρη αναπόσπαστα και οι δύο του ενιαίου συνόλου της Ομπεντινέτα, της Ενιαίας Μακεντόνιγια. Και εάν μείνει χρόνος άς προσέξουν το έως που φτάνουν τα σύνορα της μισητής Γκρτσιγια...κάπου εκεί στο 1897...